traceroute یک ابزار شبکه رایانه‌ای است که برای ردیابی مسیر حرکت بسته‌های شبکه ای در شبکه ای با پروتکل اینترنت (IP) مورد استفاده قرار می گیرد. نوع IPv6 آن هم به هم موجود است. ابزار traceroute تقریباً در همه سیستم‌عاملهای شبیه یونیکس موجود است. نوع‌های شبیه با قابلیت‌های مشابه هم پیدا می شوند از قبیل tracepath در لینوکسهای مدرن و tracert در سیستم‌عاملمایکروسافت ویندوز. همچنین در سیستم‌عامل هایی با پایه ویندوز NT شما می توانید برنامه pathping را مشاهده کنید که همان قابلیت را فراهم آورده است.
ابزار traceroute به وسیله ی افزایش مقدار تی‌تی‌ال برای هر خوشه ی ارسال شده از بسته‌ها کار میکند. سه بسته ی فرستاده شده ی نخست تی‌تی‌ال مقدار یک دارند(بر این دلالت میکند که این بسته‌ها به وسیلهٔ میزبان به جای میزبان بعدی ارجاع نشوند). خوشهٔ بسته‌های بعدی مقدار تی‌تی‌ال دو دارند و به همین ترتیب مقدار تی‌تی‌ال خوشه‌های بسته‌ها زیاد می شود. وقتی یک بسته به یک میزبان می رسد، به طور عادی یک عدد از مقدار تی‌تی‌ال آن کم می شود، و پس از آن بسته به مقصد بعدی ارجاع داده میشود. ولی هنگامی که یک بسته با مقدار تی‌تی‌ال یک به میزبانی برسد، میزبان بسته را دور می ریزد و پیغام آی‌سی‌ام‌پی با محتوای از حد زمانی شده(نوع ۱۱) به فرستنده بازپس می فرستد. ابزار traceroute از این نوع بازگشت بسته(رد کردن بسته) استفاده میکند تا لسیتی از میزبان هایی که بسته با مسیریابی منتقل شده تا به مقصد برسد را تولید کند. در ضمن سه مقدار زمانی (از فاصله تا میزبان) برای هر یک از میزبان هایی که بسته باید طی کند با واحد میلی‌ثانیه بازگردانده می شود.(البته می توان جداگانه میزبان‌ها را پینگ کرد).
ابزار traceroute اغلب برای رفع مشکل در شبکه استفاده می شود. به وسیله نشان دادن روترهای پیموده شده، این ابزار اجازه می دهد که کاربر مسیری که باید بیموده شود تا به یک هدف خاص در شبکه برسد را مشاهده کند.
تهیه چنین اطلاعاتی در رابطه با مسیرهای طی شده در روزهای اول اینترنت متداول بوده است ، ولی پس از آن مشکوک برای مسائل امنیتی و حریم خصوصی شناخته شد. اطلاعات traceroute مکرر مورد استفاده هکرها قرار می گرفت تا اطلاعاتی را در رابطه با مهندسی و توپولوژی شبکه ی یک شرکت بدست آورند. با استفاده از دستور traceroute، یک هکر به سرعت می تواند متوجه مسیریاب های واسط برای اهداف شناخته شده در شبکه یک شرکت شود.
یکی از راه های بسیار مناسب برای نصب سیستم عامل های مختلف (operating systems ) بروی برخی از کامپیوتر ها ( مانند نت بوک ها ( Netbook ) که فاقد دیسک خوان DVD و CD می باشند ) استفاده از حافظه های جانبی مانند فلش مموری ها ( Flash memory ) می باشد. در حالت عادی اگر یک کاربر کامپیوتر کلیه محتویات دی وی دی نصب ویندوز ویستا یا هر سیستم عامل دیگری را در داخل یک فلش مموری بریزد نمی تواند از این فلش مموری برای نصب سیستم عامل بروی کامپیوتری که سیستم عامل ندارد استفاده کند زیرا این حافظه جانبی قابلیت بوت شدن را ندارد . خوشبختانه با استفاده از برنامه Command Prompt سیستم عامل ویندوز ویستا و ویندوز هفت به راحتی و بدون نیاز به نرم افزار های جانبی ، دوستان می توانند یک فلش مموری قابل بوت بسازند و بعد از ساختن فلش مموری قابل بوت محتویات سی دی و یا دی وی دی نصب سیستم عامل را بروی این فلش مموری کپی کنند و از آن برای نصب سیستم عامل استفاده کنند .
1- ابتدا یک فلش مموری با ظرفیت حداقل یک گیگا بایت را به یو اس بی ( USB ) کامپیوتر وصل کنید
2- برنامه Command Prompt یا CMD در ویندوز ویستا را اجرا کنید
3- بعد از اجرای نرم افزار Command Prompt ، در محیط داس عبارت diskpart را تایپ کنید و دکمه اینتر را فشار دهید
4- اینک عبارت list disk را تایپ کنید و دکمه اینتر را فشار دهید تا کلیه درایو دیسک های شما در این لیست نمایش داده شود . ( ظرفیت هارد لپ تاپ من 180 گیگابایت می باشد و برای آموزش بهتر به دوستان یک فلش مموری 2 گیگا بایتی به کامپیوترم وصل کردم که بعد از اجرای دستور list disk مطابق تصویر زیر این دو درایو دیسک را به صورت مجزا نشان میدهد که فلش مموری من با نام Disk 1 می باشد )
5- حال دستور select disk X را تایپ کنید ( به جای عبارت X شماره درایو فلش مموری را تایپ کنید )
6- سپس دستور clean را تایپ کنید
7- بعد از اجرای دستور clean دستور create partition primary را تایپ کنید
8- بعد از اجرای دستور فوق دستور select partition 1 را تایپ کنید
9- بعد از اجرای دستور فوق دستور active را تایپ کنید
10- حال باید فلش مموری خود را فرمت کنید که برای اینکار دستور format fs=fat32 را تایپ کنید ( با انجام این کار فلش مموری با فرمت fat32 فرمت بندی میشود البته دوستان می توانند فلش مموری خود را با NTFS نیز فرمت بندی کنند
11- بعد از اجرای دستور فوق باید کمی منتظر بمانید تا فلش مموری شما فرمت بندی شود . بعد از فرمت بندی شدن فلش مموری عبارت assign را تایپ کنید .
12- در انتها دستور exit را تایپ کنید و از برنامه Command Prompt خارج شوید .
اینک دوستان می توانند به راحتی محتویات یک سی دی و یا دی وی دی نصب یک سیستم عامل ( مثلا ویندوز ایکس پی یا ویندوز هفت ) را در فلش مموری خود بریزند و از این فلش مموری قابل بوت برای نصب سیستم عامل بروی کامپیوتر استفاده کنند .
مادربرد
مادر برد یک صفحه بزرگ است که روی آن اسلات هایی جهت قرار دادن اجزای مختلف کامپیوتر تعبیه شده. هر قطعه ای که از داخل یا بیرون به کامپیوتر متصل کنید، به نحوی به مادربورد متصل است.
CPU
سی پی یو مغز کامپیوتر است. وظیفه سی پی یو پردازش اطلاعات ورودی و خروجی کامپیوتر میباشد. هر اطلاعاتی که شما به کامپیوتر میدهید در ابتدا، جهت پردازش وارد سی پی یو میشود.
Power
وظیفه برق رسانی به اجزای مختلف کامپیوتر به عهده پاور است. پاور ها برق را از کابل متصل شده به برق شهری دریافت میکنند و در سیستم شما پخش میکنند.
RAM
وظیفه اصلی رم ها جابجایی اطلاعات است. هرچه سرعت رم بالاتر باشد سرعت کارکرد سیستم شما بیشتر خواهد بود.
Hard
محل ذخیره اطلاعات شما هارد است. هر فایلی که شما ذخیره میکنید در هارد دسته بندی میشود و شما در آینده میتوانید مجددا به آن دسترسی داشته باشید.
Sound Card
کارت صدا وظیفه تبدیل و انتقال فایل های صوتی به پخش کننده صدا را دارد. هر زمان که شما یک فایل صوتی پخش میکنید سی پی یو اطلاعات را از شما دریافت میکند و به کارت صدا میدهد. سپس کارت صدا آن را به اسپیکر میفرستد و فایل صوتی پخش میشود.
Graphic Card
کارت گرافیک دستگاه متصل کننده مانیتور به کامپیوتر است. تمامی اطلاعات قابل مشاهده وارد این قطعه میشوند و بعد از آن به مانیتور شما انتقال میابند.
DVD-ROM
وظیفه خواندن سی دی یا دی وی دی به عهده CD-ROM است. به کمک این وسیله شما میتوانید اطلاعات خود را روی DVD یا CD ذخیره نمایید.
احتمالا شما نیز در زمانی که یک فلش درایو و را از پورت USB سیستم جدا میکنید از گزینه Safely Remove Hardware برای جدا سازی امن درایو USB استفاده کرده اید و یا با اشخاصی استفاده از این گزینه برای آنها بسیار مهم است رو به رو شده اید.
در سیستم عامل های اولیه استفاده از گزینه برای جلوگیری از خرابی و ایجاد مشکل در روند نوشتن و خواندن دیتا بر روی حافظه های جانبی بسیار مهم و حیاتی بود.با گذشت زمان و توسعه سیستم عامل ها این گزینه بیشتر جنبه تشریفاتی و گاها بی مصرف را به خود گرفت و حتی در سیستم عامل به روز گزینه ای برای حذف این قابلیت در نظر گرفته شده است. در ادامه روشی برای حذف این قابلیت و عدم استفاده از گزینه Safely Remove Hardware برای جدا سازی امن داریو های USB در ویندوز را به شما معرفی میکنیم.
برای اینکار ابتدا کلید ترکیبی Win+R را نگه دارید و عبارت devmgmt.msc را تایپ و Enter کنید.
پنجره Device Manager نمایش داده میشود،بر فلش کوچک قسمت Disk drives کلیک کنید تا درایو های داخلی و خارجی سیستم را مشاهده کنید.یک درایو USB را به دلخواه انتخاب و بر روی آن دابل کلیک کنید.(درایوهای USB همیشه در قسمت نام خود دارای عبارت USB هستند)
در پنجره باز شده تب Policies را انتخاب کنید.شما در این قسمت دو گزینه Quick Removal و Better Performance را مشاهده میکنید،با انتخاب گزینه اول دیگر نیازی نیست برای جداسازی امن این درایو USB از گزینه Safely Remove Hardware استفاده کنید و با انتخاب گزینه دوم هر بار که میخواهید این درایو را از سیستم جدا کنید باید از این گزینه استفاده کنید.
در نهایت برای جلوگیری استفاده از Safely Remove Hardware گزینه Quick Removal را انتخاب و پنجره را OK کنید.
درباره این سایت